Οι ταινίες για στοιχήματα και κρουπιέρηδες δεν είναι είδος, αλλά βαρόμετρο του κινδύνου, αντανάκλαση της εξάρτησης, της στρατηγικής και του ορίου της ανθρώπινης τύχης. Οι καλύτερες ταινίες για καζίνο καταγράφουν όχι την ατμόσφαιρα των τυχερών παιχνιδιών, αλλά την αγωνία του παιχνιδιού. Εκεί δεν παίζουν – εκεί επιβιώνουν, χάνουν, νικούν, ληστεύουν, προδίδουν, σώζονται.
Οι κατηγορίες κυμαίνονται από δράμα έως κωμωδία, από βιογραφίες έως εγκληματικά θρίλερ. Ένα σενάριο καταρρίπτει τη ρομαντική αύρα του ρίσκου, ένα άλλο μετατρέπει τον απατεώνα σε φιλόσοφο. Σε ένα άρθρο δέκα ταινιών, όπου κάθε ταινία αναλύει το φαινόμενο της τύχης μέσω ακριβούς σκηνοθεσίας, εξαιρετικής ηθοποιίας και ζωντανής σεναριακής έντασης.
«Καζίνο» (1995, ΗΠΑ, Μάρτιν Σκορσέζε)
Ο Σκορσέζε χρησιμοποιεί τα τυχερά παιχνίδια στον κινηματογράφο ως μέσο προσωποποίησης της μαφίας. Οι καλύτερες ταινίες για καζίνο σπανίως φτάνουν σε τέτοια ντοκιμαντέρ πυκνότητα. Στο σενάριο – πραγματικά γεγονότα, βασισμένα στην καριέρα του Φρανκ “Αριστερόχειρα” Ροζένταλ. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Τζο Πέσι δημιουργούν έναν από τους πιο έντονους ηθοποιικούς διδύμους στην ιστορία του είδους. Συνταγή: εγκλημα + μαφία + ληστεία = επική κινηματογραφική βιογραφία του αμερικανικού γκανγκστερικού Λας Βέγκας.
«21» (2008, ΗΠΑ, Ρόμπερτ Λουκέτιτς)
Ταινία για παιχνίδια με κάρτες, βασισμένη στη βιογραφία φοιτητών του MIT που νίκησαν το κατάστημα με τη βοήθεια ενός καρτών. Τα πραγματικά γεγονότα προσαρμόζονται σε ένα ζωηρό θρίλερ με οικονομική αριθμητική σε συνδυασμό με το φως του νέον και τον πειρασμό. Ο Κέβιν Σπέισι ενισχύει την ευφυΐα του σεναρίου.
Οι καλύτερες ταινίες για καζίνο χρησιμοποιούν τη μαθηματική ως όπλο. Εδώ τα “χαρτιά” δεν είναι αντικείμενο του ρίσκου, αλλά ένα σύστημα που μπορεί να υπολογιστεί.
«Μάβερικ» (1994, ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Ντόνερ)
Κωμωδία δυτικού, όπου το πόκερ μετατρέπει τον κύριο σε ρομαντικό απατεώνα. Ο Μελ Γκίμπσον υποδύεται απατεώνα που δρα με την εκλεπτυσμένη τεχνική ενός μάγου. Το σενάριο χρησιμοποιεί ειρωνική προσέγγιση, ανακατεύοντας θρίλερ, κωμωδία και στοιχεία ληστείας.
Η ταινία συνδυάζει στοιχήματα, παιχνίδι και ταξίδι. Η γραμμή εξάρτησης εδώ είναι διακριτικά μεταμφιεσμένη σε ελαφρύ χάρισμα και τυχερή τύχη.
«Απατεώνας» (1998, ΗΠΑ, Τζον Νταλ)
Εμπνευσμένο δράμα για τον κόσμο του πόκερ πριν την έκρηξη των online τουρνουά. Ο Ματ Ντέιμον και ο Έντουαρντ Νόρτον δημιουργούν έναν ψυχολογικά ακριβή δίδυμο παίκτη και επαναλήπτη. Οι καλύτερες ταινίες για καζίνο συχνά αγγίζουν τη μοίρα σαν σκακιέρα. Το σενάριο δείχνει πώς κάθε κίνηση πλησιάζει είτε στην κορυφή είτε στη φυλακή.
Μετά την αύξηση της δημοφιλίας του πόκερ, η ταινία απέκτησε κουλτουρικό καθεστώς. Η χρήση της ορολογίας και της εσωτερικής λογικής του παιχνιδιού ξεχωρίζει την ταινία ανάμεσα στους ανταγωνιστές.
«Ληστεία στην Ιταλία» (2003, ΗΠΑ, Φ. Γκάρι Γκρέι)
Η ταινία δεν είναι για ρουλέτα, αλλά για την κατανομή του κινδύνου. Η μηχανική του εγκλήματος υπακούει στην ίδια αρχή με το παιχνίδι με τα χαρτιά. Το σενάριο δείχνει όχι το ίδιο το παιχνίδι, αλλά την ικανότητα να υπολογίζεις συστηματικά τα βήματα. Εδώ το καζίνο δεν είναι μια τοποθεσία, αλλά μια αναλογία του κόσμου, όπου ο κέρδος εξαρτάται από την ομάδα, τον ψυχρό υπολογισμό και την αυστηρότητα της εκτέλεσης.
Το τελικό μέρος – αγνή στρατηγική. Χωρίς στοίχημα στα συναισθήματα. Μόνο μέθοδος, ταχύτητα και αποτέλεσμα.
«Χαρτιά, Χρήματα, Δύο Κανόνια» (1998, Ηνωμένο Βασίλειο, Γκάι Ρίτσι)
Η πρώτη ταινία του Γκάι Ρίτσι ήταν έκρηξη στο είδος της εγκληματικής κωμωδίας. Η ιστορία ξεκινά με μια πόκερ απάτη, αλλά γρήγορα εξελίσσεται σε καταρρακτώδη αλυσίδα γκανγκστερικών διαφωνιών, όπου τα στοιχήματα δεν είναι μόνο χρήματα, αλλά και ζωές. Τα χαρτιά εδώ εκκινούν έναν κύκλο δομινό, όπου κάθε ήρωας γίνεται πιόνι σε ένα παιχνίδι πολύ μεγαλύτερο. Η χαρακτηριστική βρετανική χιούμορ, η μη γραμμική μοντάζ και οι κουλτουρικοί διάλογοι κάνουν την ταινία όχι μόνο μια ιστορία για το ρίσκο, αλλά και ένα στυλ.
«Μπλεφ» (1976, Ιταλία/ΣΣΡ, Σέρτζο Κορμπούτσι)
Μια σ
Τα χρήματα γίνονται ο κύριος δείκτης αξιοπιστίας. Τα νόμιμα online καζίνο τηρούν διαφανείς όρια, συνδέουν πιστοποιημένες πύλες πληρωμών και επεξεργάζονται αναλήψεις σύμφωνα με καθορισμένους κανόνες. Οι ελεγκτικοί φορείς παρακολουθούν τη λειτουργία του χειριστή: αν παραβιαστεί η δηλωθείσα ταχύτητα πληρωμής, υπάρχει κίνδυνος κλειδώματος λογαριασμού. Αν χρησιμοποιηθεί μη επιβεβαιωμένη τράπεζα, η άδεια αναστέλλεται. Ο χειριστής υποχρεούται να δημοσιεύσει τον κανονισμό ανάληψης, τις προϋποθέσεις προμήθειας, το νόμισμα των πληρωμών και τις προθεσμίες.